Doesburg

Dat een oud gebouw aan renovatie toe is, zeker als daar mensen wonen die na een lang leven goede zorg en een fijne plek verdiend hebben, dat is een uitgemaakte zaak. Dat er planning nodig is om de mensen in tussentijd te huisvesten op een plek waar ze die verzorging kunnen krijgen dat snap ik ook helemaal. Maar waarom bewoners en hun familie op een verkeerd been gezet zijn wat betreft die tijdelijke huisvesting, is me totaal onduidelijk.

Hoe het mogelijk is dat de leiding van Elisabeth in januari van dit jaar nog iedereen verzekert dat alle bewoners, op één persoon na, fijn weer terug mag naar hun oude plek maar dat het daar dan nog veel prettiger zal zijn? Zelfs burgemeester en wethouders waren hiervan overtuigd, want deze boodschap brachten zij over. Heeft Elisabeth, of Attent, de zaken niet goed ingeschat? Over het hoofd gezien dat een verbouwing wel iets langer zal duren dan een maand of wat? En dat bewoners in tussentijd toch echt hun verzorging nodig hebben? Erg slordig lijkt me, om dat niet tot in de puntjes uitgezocht te hebben!

Maar dat is ook zo’n addertje hé, dat door die verhuisdozen kruipt. Want waarom moet die verbouwing zo'n twee jaar gaan duren? Wat voor paleis gaan ze daar neerzetten? Want de bewoners vragen niet om overdreven luxe, wel om een een veilige plek, dicht bij hun dierbaren zodat kleindochter vanuit school even bij oma of opa langs kan. Of een zoon of dochter die bezorgd is omdat vader zo hoest en nu iedere dag even kan kijken. Want wat is nu het plan, de adder die sissend uit de doos kruipt en de mensen angst en verdriet aanjaagt?

Alleen demente bewoners kunnen heel snel terug, overigens goed nagedacht dat je met deze mensen niet teveel moet sollen en heen en weer moet verplaatsen. Dus hun afdeling zou het eerst weer operabel zijn en kunnen zij dus weer terug. Fijn. Maar....wat voor demente bewoners geldt, geldt net zo goed voor de anderen. Want het maakt hen onzeker, angstig en verdrietig dat zij zo lang moeten wachten. Twee jaar! Dat is een hele lange tijd als je 85 bent, misschien niet meer zo gezond als toen je 45 was en erg afhankelijk bent geworden van de mensen om je heen.

Wanneer je die tijd dan nog kan doorbrengen in Doesburg, op IJsselzicht of Maartenshof, dan ben je nog bij je familie, bekenden die op je kunnen letten. Maar nee, dat is hun nog niet eens gegund! Ja, je hoeft Doesburg niet uit, je mag op Maartenshof of IJsselzicht blijven, alleen kunnen ze je daar niet de verzorging bieden die je nodig hebt. Dus wordt je gedwongen te verkassen naar bijvoorbeeld naar het Rhedense Rhederhof of de Plataan in Dieren. Het is ook maar voor tijdelijk, straks mag je immers terug naar Elisabeth!

Eigen keuze? Kom op zeg. De enige keuze die ik zie, ronduit gezegd, is kiezen uit twee slechte opties. Blijf je op Maartenshof krijg je de verzorging niet die je nodig hebt waardoor je gezondheid, dat kan niet anders, veel te lijden krijgt. Ga je Doesburg uit wordt het voor familie toch lastiger om je dagelijks op te zoeken. Dan kan twee jaar heel lang duren, genoeg tijd om langzaam weg te kwijnen in een omgeving zonder bekenden. Bij Attent moeten ze het goede oude Nederlandse spreekwoord toch ook kennen, Oude bomen moet je niet verplanten?

Als laatste wil ik het even hebben over de mensen op Maartenshof die er al langer wonen en zich daar thuis voelen. Zij voelen zich steeds meer geïsoleerd door alle verbouwingen in het centrum. Door de verbouwing bij Elisabeth kunnen ze niet meer binnendoor naar de Komeet, waar hun dagbesteding is. Ze moeten afhaken omdat ze zover niet kunnen lopen en krijgen sterk het gevoel dat alles hen afgepakt wordt. Ook de binnendoor route naar Albert Heijn is afgesneden voor hen, dit door de verbouwing bij het Arsenaal. Er zijn zelfs geruchten dat dit niet meer open gaat. Nu moeten de mensen zandpaden en ongelijke paadjes trotseren met hun rollators. Ik zou bijna adviseren om de ambulances maar alvast klaar te zetten.

Ik wil hierbij een oproep doen aan het bestuur van Attent, op hun gezonde verstand en medemenselijkheid. Ga er voor zorgen dat de bewoners van zowel Elisabeth, Maartenshof als IJsselzicht, hun oude dag zonder zorgen doorkomen. Waar nog bijkomt dat twee jaar, minimaal, voor een verbouwing erg lang is. Dat vind ik ook, laat ik het voorzichtig zeggen, heel erg apart.