Doesburg

De discussie laait op over de toekomst over de sociale werkvoorziening, de wet verdwijnt en er komen geen nieuwe indicaties meer. Toch is die er gekomen voor mensen die dolgraag hun eigen brood willen verdienen en meedraaien in de maatschappij maar dit mentaal of fysiek niet voluit kunnen. Worden die mensen nu gedwongen om maar weer thuis te gaan zitten? De bijstand in?

Het leek me goed om een paar jaar terug te gaan en eens op te zoeken wat de politiek er toen van zei. En wat er van de diverse beloften en uitspraken nog overeind staat. Nou, ik zat toch weer eens even met mijn ogen te knipperen. Mark Rutte: “Er vallen geen ontslagen”. Jetta Klijnsma: “Het is belangrijk dat iedereen mee kan doen”. Hmmm. In de sociale werkplaatsen hebben de mensen die het nodig hebben al een beschutte werkplaats waar volop rekening kan worden gehouden met hun individuele bijzondere behoeften. Degenen die het aankunnen werken buiten de muren van de werkplaatsen, maar nog steeds met begeleiding. Waarom van iets afstappen wat goed is, bij het grof vuil zetten en vervangen voor iets wat alleen maar vragen en twijfels bij mensen oproept waarvoor het toch al moeilijk is om in deze maatschappij mee te komen? En mensen worden niet ontslagen? Vooral mensen met tijdelijke contracten, en dat zijn er veel, weten niet waar ze aan toe zijn. Ze dreigen tussen wal en schip te vallen.

Omdat ze dan mee kunnen doen, omdat ze dan niet in een hoekje weggedrukt worden? Onzin. Juist in die groepen krijgen ze de begeleiding die ze nodig hebben, hebben ze hun contacten met collega's, voelen ze zich prettig. Zet zo'n iemand aan het werk in een 'gewoon' bedrijf en ze zullen dan toch mee moeten draaien in het werkproces en tempo wat daar is. Daar zijn ze juist de uitzondering. Gevolgen zullen stress zijn, ziekte, langdurige uitval en uiteindelijk achter de geraniums in de bijstand. Als er van die bijstand dan tenminste nog geranium afkunnen dan. Kunnen ze terug denken aan de tijd op de sociale werkplaats, hun collega's daar en het fijne gevoel dat je je eigen geld verdiende.

Ja natuurlijk, landelijk beleid en de gemeenten moeten het uitvoeren. Opdracht van Den Haag. Maar laten de dames en heren wethouders van de VVD en PvdA zich dan wel even realiseren dat hun clubjes in Den Haag de participatie wet en alle narigheid die dat met zich meebrengt over de schuttingen van de gemeentes gooit? Heeft er dan niemand aan de rem kunnen trekken? En dan heb ik het vooral tegen de PvdA, waarvan Cohen die schouder aan schouder met Emile Roemer stond tijdens de manifestatie ‘Armoede werkt niet’, stelde het beleid rond de WSW en Wahjong slecht te vinden. Hij riep andere oppositiepartijen die het hiermee eens waren op om zich hierbij aan te sluiten. Okee, Cohen is weg, nu hebben we te maken met Samson. Maar wie er voor de klas staat zou volgens mij niets te maken mogen hebben met de visie, de ideologie van een partij. Zo'n draai in je beleid van 180 graden, ik vat het niet. Is dat dan de prijs van het pluche, dat je je idealen verloochend?

Tenslotte, het wordt ontkent dat de sociale werkplaats een sterfhuisconstructie zou zijn. Wie mij kan verklaren hoe dat het NIET is, mag het mij uitleggen. Want hoe ik het ook hoop dat de sociale werkplaats blijft bestaan, ik vrees er voor. Nee natuurlijk niet per 1 januari 2015, want wie er werkt mag blijven. Maar wat gebeurt er met die mensen wanneer die tijdelijke contracten aflopen? Ja die zijn er om de mensen niet in de weg te staan als ze ander werk vinden hoor ik zeggen. Verrassing, een werknemer kan met een opzegtermijn van drie maanden opzeggen. Hoeft hij of zij niet eens te wachten tot het tijdelijke contract is afgelopen.

Maar dit even terzijde, terug naar degenen die na 1 januari 2015 een beschutte werkplaats nodig hebben. Want die kunnen dus niet meer terecht in de sociale werkplaatsen. Ik hoor mogelijkheden als buurthuizen, bejaardenhuizen. Alsof dat beschutting of een veilig gevoel voor hen oplevert. Intussen lopen de sociale werkplaatsen verder en verder leeg. Tijdelijke contracten worden niet meer verlengd, er komen geen nieuwe mensen meer bij en ook van de vaste contracten zullen er steeds meer afvloeien, want eerlijk is eerlijk, niemand heeft het eeuwige leven. En ik hoor het al in mijn achterhoofd voor over een paar jaar, er werken nog maar zo weinig mensen, dit is niet rendabel, dus we gaan sluiten. Niets anders dus dan een sterfhuisconstructie en weer is een kwetsbare groep mensen de dupe van dit asociale kabinetsbeleid.