Doesburg

Eerlijk, ik gun iedereen zijn of haar hobby. Maar waarom de één in alles toegeven en er alles voor willen regelen terwijl we de ander laten spartelen in het water en het vertikken om ook maar een trapje neer te zetten om eruit te komen?

De één houdt ervan om met computers bezig te zijn, een ander om postzegels, boeken of films te verzamelen, te handwerken, fanatiek over de dijk te joggen, achter een bal aan te jagen en, zoals mijn opa al zuchtend opmerkte, als ze hem hebben weer weg te schoppen. Persoonlijk vind ik dat laatste ook een zinloze bezigheid, maar ieder zijn meug zullen we maar zeggen. Toch lijkt dat laatste, voetbal ja inderdaad, voor mijn gevoel in Nederland glorieus boven alle sporten te staan. Ook in Doesburg lijkt het er sterk op dat we voor de voetbalclub net iets toegeeflijker zijn. Dikke subsidies voor een grasmat, op zich gun ik ze dat ook wel. Maar waarom een zwembad bronnen van inkomsten afpakken, weigeren om leningen aan te passen en moeilijk doen om over een subsidie om daar het broodnodige onderhoud te verrichtten?

Met die bronnen van inkomsten bedoel ik natuurlijk nog steeds het schoolzwemmen. Dat kost het zwembad 8.000 euro per jaar, werd de raad nog even fijntjes onder de neus gewreven. En terecht. Net zoals Nederland een voetballand is, is het ook een waterland. En als Pietje over een mooie gelijkmatige grasmat mag rennen, mag Keesje zich uitleven op de duikplank. Zo zie ik dat. Het argument van de kosten, nonsens. De grootste kostenpost was het vervoer. Jongens, Doesburg is geen wereldstad hoor. Daar waren echt wel oplossingen voor te vinden geweest.

Zo, dat moest er even uit want dat angeltje prikt nog steeds. Ik ben namelijk, niet verder vertellen, helemaal niet sportief aangelegd, maar als er iets is dat ik dan wel fijn vind is het toch wel zwemmen. Toen wij hier in 2010 kwamen wonen was ik dan ook heel blij met het mooie zwembad binnen de gemeente grenzen, voor mij zelfs op loopafstand. Alleen de naam, Den Helder, verbaasde mij en zorgde voor verwarring. Zo vroeg mijn man zich lachend af waar de vlootschouw van de marine dan gehouden werd. 

Maar dit terzijde. Uitgangspunt van dit verhaal is gelijke monniken, gelijke kappen. En we hoeven geen subtropisch zwemparadijs in Doesburg. Wat het bad nodig heeft is in de eerste plaats goed onderhoud, zwemgelegenheid voor alle leeftijden, een fijne plek voor de zonaanbidders en, dat zou geweldig zijn, een buitenbad. Het bad staat er al. Het heeft alleen een steuntje in de rug nodig. En die vermalijde brug is weer open, dus de bezoekers komen weer naar die glibberige voor veel mensen onbetaalbare mannenzaak dus ook weer naar het zwembad.

Want dat is ook nog een puntje van mijn ergernis. Er mogen geen winkels buiten het winkelkern gebied maar Men's Only mag wel. Terwijl de Action een half jaar daarvoor de deksel op de neus kreeg. Terwijl het voor veel Doesburg een heel fijne plek zou zijn om voor weinig geld een heleboel leuke en handige dingen op de kop te tikken. Misschien is het beter voor mijn portemonnee als de Action niet direct om de hoek is, want werkelijk, iedere keer als ik daar weer naar buiten ga ben ik weer vele tientjes lichter. Maar laat dat mijn probleem wezen en geef Doesburg een Action.

Maar ik  dwaal weer af. Het ging over voetbal versus zwemmen. Grasmat versus verstelbare vloer. Dat iedere sport bestaansrecht heeft. U merkt het, ik pleit voor het behoud van het zwembad. Want hier komt het op neer. Behandelen we het zwembad niet met dezelfde coulance als we ook met de voetbalclub doen, dan is het binnenkort afgelopen. Doesburg beweegt, is een motto dat ik veel voorbij hoor komen. Daar hoort ook bewegen in het water bij.