Doesburg

Maar liefst 65 mensen bezochten openbare bijeenkomst de over de campagne voor een Nationaal Zorgfonds zonder eigen risico in het Arsenaal te Doesburg.

Agnes Kant openende de avond met een citaat waarmee ze ruim 10 jaar geleden….(jan 2005) het debat in de Tweede Kamer voer het nieuw zorgstelsel afsloot:

“Er moet nog veel veranderen in de zorg, maar de voorstellen van het kabinet die wij vandaag bespreken, zullen naar ik vrees meer problemen oproepen dan oplossen. Dit is jammer. Mijn motto is: minder markt, minder bureaucratie en meer vrijheid voor de mensen op de werkvloer in de zorg. Zij moeten meer handelingsvrijheid krijgen in een systeem dat hen weliswaar controleert, maar ook veel eigen verantwoordelijkheid laat.

De zorg moet geen verantwoording afleggen aan aandeelhouders, maar aan de samenleving. Het antwoord op het falen van de overheid bij het oplossen van de problemen in de zorg is niet de markt. Dat antwoord is: een betere overheid. Een overheid die durft los te laten waar het kan en aan te sturen waar het moet.

Dergelijke overwegingen hadden natuurlijk tot een andere keuze voor een zorgstelsel geleid. Het mocht niet zo zijn. Het had ook geleid tot een veel minder ingewikkeld en veel eerlijker stelsel. Het mocht niet zo zijn.
Mijn keuze is: een verzekering voor iedereen, verplicht, met inkomensafhankelijke premies, gewoon via de belasting en zo simpel mogelijk, en verder flink de bezem er door. Geen no claim, geen extra eigen risico, geen verschillende polissen, geen concurrerende winstmakende zorgverzekeraars en vooral veel, veel minder bureaucratie.
Ik zei: geen concurrerende winstmakende zorgverzekeraars. Ik zal het nog sterker zeggen: als het aan mij ligt, overwegen wij serieus om de zorgverzekeraars op te heffen. “

Ze benadrukt dat het er niet om gaat gelijk te krijgen. Maar dat de het er om gaat te strijden voor beste mogelijke zorgstelsel te krijgen.

De aanwezigen waren het er over eens dat het zorgstelsel de zorg duurder heeft gemaakt en tot meer bureaucratie heeft geleid. Vele schrijnende voorbeelden werden naar voren gebracht van zorgmijders. Een aanwezige gaf aan om financiële redenen niet meer de noodzakelijke bezoeken aan haar cardioloog te brengen. Een vader gaan aan dat een zoon met psychiatrische problemen geen zorg neer kreeg met zeer ernstige gevolgen. Niet naar de tandarts gaan, of de mondhygienist, en zelfs het helemaal mijden van de zorg werden genoemd.

De concurrentie in de zorg werd bekritiseerd. Evenals de hoge kosten van het overstapcircus, de reclames, de bureaucratie en de enorme reserves van de zorgverzekeraars.

Er was onder de aanwezige grote overeenstemming dat het anders moet. Eén zorgverzekering voor iedereen, met een fatsoenlijk pakket en geen Eigen Risico.