Doesburg

Het lijkt een droevige dag te worden. Aan het einde van deze vergadering zal er een besluit genomen worden over het ontwerp bestemmingsplan bedrijventerrein Verhuellweg. Een plan dat ingrijpende gevolgen kan hebben voor onze stad, onze natuur en leefomgeving.

Het is geen geheim dat we van meet af aan al tegen deze uitbreidingsplannen zijn. Dit gaat namelijk al verder terug in de tijd. En dan bedoel ik het project LEID. Logistiek ecopark ijsselvallei Doesburg. Het publiek-private huwelijk tussen de bedrijven en de overheid. Hierin zien we met nu toch wel wat opvallende gelijkenissen qua gekleurdheid, gebrekkigheid en partijdigheid. De inmenging van de provincie en de positie van onze gemeente hierin was twijfelachtig en heeft bij ons een naar gevoel achtergelaten. Wat daar allemaal toegezegd of besloten is, laat zich raden. Doesburg en haar mooie ligging in het groen moet zich maar opofferen voor de regio als knooppunt  voor de logistieke hotspot over water.

Als volksvertegenwoordiger moet ik me vrij voelen om deze dingen te benoemen omdat ik zonder last of ruggespraak mijn mening mag en zelfs moet uiten. Bovendien heb ik de taak om het college te controleren en niet blindelings te varen op wat ons gepresenteerd wordt. En als ik goedgelovig was geweest, dan zat ik niet in de politiek.

Destijds is de terugvaloptie besproken. Wat is er na het mislukken van Leid gebeurd? Zijn er toezeggingen gedaan waar we geen weet van hebben? Want waarom anders de mogelijkheid voor een terugvaloptie?  We waren daarom extra op onze hoede toen bleek dat de bedrijven hun eigen deskundigen hadden ingehuurd om te toetsen op alle afzonderlijke onderdelen voor de haalbaarheid van dit plan. De enorme weerstand die ontstond bij onze motie pas op de plaats om de onderzoeken objectief te laten beoordelen middels een second opinion heeft dit wantrouwen alleen maar aangewakkerd. Wat we ook opmerkelijk blijven vinden is waarom er tientallen afzonderlijke onderzoekjes gedaan zijn maar een MER blijkbaar een brug te ver is. Een MER beoordeelt juist alle onderzoeken in hun samenhang en bovendien is burgerparticipatie een belangrijk onderdeel hierin.

Er is geen MER plicht wordt er dan gezegd. Maar een MER kan toch ook vrijwillig uitgevoerd worden. Een van de doelen van een MER is juist om te ondersteunen bij besluitvorming en elke schijn van partijdigheid te voorkomen. Waarom wordt dit dan zo krampachtig vermeden?

En nee, ik ben zeker geen deskundige. Maar de twijfel is bij ons en vele indieners van de zienswijzen niet weggenomen simpelweg omdat de deskundigen elkaar ook tegenspreken. Dat er met een zekere scepsis gekeken moet worden naar bedrijven die zelf als opdrachtgever hun onderzoeken laten doen wordt bewezen door de ellende die nu gaande is door onvolledige data van KLM en Tata Steel. Wij willen hiervoor op voorhand waarschuwen en niet achteraf gelijk krijgen. We blijven ons daarom met hand en tand verzetten tegen dit plan.

Er zit wel degelijk een grens aan de ongebreidelde groei. Want waar bedrijven uitbreiden, kunnen geen woningen gebouwd worden. Natuur die ondergeschikt gemaakt wordt, gaat onherroepelijk verloren. Onze aarde groeit niet mee met deze expansiedrift. En we zijn nog steeds huiverig voor de volgende stap van dit deelplan in deze opmaat naar meer. Op pagina 1 van de aanvullingen toelichting bestemmingsplan wordt dit ook bevestigd. Deze bedrijven raken niet uitgegroeid. Want stilstand is achteruitgang. Iedereen snapt dat dit op termijn een onhoudbare situatie gaat worden vanwege het ruimtegebrek.

Al eerder heb ik een oproep gedaan richting Ubbink om de toxische relatie met Rotra te beeindigen omdat er dan meer mogelijk is dan u denkt. We vragen ons nog steeds af waarom Ubbink zich hiervoor leent?

We hebben niets tegen Ubbink omdat zij degenen zijn die zorgen voor werkgelegenheid, waarbij de overlast enigszins beperkt blijft. Ze hebben zelfs een winstuitkering voor de werknemers op de vloer wat we geweldig vinden. SP pleit in de tweede kamer al jaren voor een dergelijke winstdeling voor werknemers.

De meningen in deze raad staan mijlenver uit elkaar. Dat is duidelijk. De vraag is wie hierin een goed verstaander is. Zijn alle belangen naar behoren gewogen?

Welke belangen worden gediend? En van wie is de stad eigenlijk? In onze ogen niet van buitenlandse bedrijven met commerciële belangen, en ook niet van het stadsbestuur, maar van de inwoners zelf. Wij vinden dat de inwoners wel degelijk zeggenschap hebben over wat er in hun stad gebeurt. Achteraf een denktank oprichten is in onze ogen daarom een kwestie van mosterd na de maaltijd en haast een klap in het gezicht van betrokken burgers.

Want eerst nemen we een besluit dat een grote groep niet wil en vervolgens nodigen we dezelfde mensen uit om mee te denken. Een valse belofte van inspraak die we ook gezien hebben bij de totstandkoming van de toekomstvisie.

De rust lijkt wedergekeerd, zo werd er gezegd tijdens de vorige vergadering. Maar is dat zo?

De verdozingsposters hangen er immers nog steeds. 

Er is een bijbeltekst die zegt: Toets alles en behoudt het goede. We hebben dit plan naar eer en geweten getoetst en onderzocht, maar in heel dit plan hebben we niks goeds kunnen vinden. En nee, ook geen werkgelegenheid waar steeds ontzettend vaag over gedaan wordt, En waarom? Omdat het geen enkele werkgelegenheid oplevert voor Doesburg, maar wel zware overlast. Er komen wat specialistische banen bij die door personeel van buiten zal worden ingevuld. Met de plannen van Rotra krijgen we in Doesburg een hub functie over water vergelijkbaar met de hubfunctie van schiphol met allerlei zinloze verkeersbewegingen. We zijn daarom straks nog maar 1 stap verwijdert van de hoogste milieucategorie.

Dan nu de onderzoeken en de beantwoording van onze schriftelijke vragen. De logica ontbreekt hier naar onze mening volledig. Ik maak even een opsomming

• Het is volstrekt helder dat als dezelfde metingen en uitgangspunten gebruikt worden, er geen andere uitslag zal komen. Een second opinion was in onze ogen dan ook dat er daadwerkelijk opnieuw gemeten zou worden en niet dat de subjectieve of gewenste cijfertjes van de opdrachtgever als basis gebruikt zouden worden. Dit is voor ons oude wijn in nieuwe zakken.

• De term verdozing wordt betwist omdat er in het plan sprake is van dozen van verschillend formaat. Dit is in onze ogen een redenering die kant nog wal raakt. Feit is dat er hoge gebouwen komen te staan tot een hoogte van maximaal 24 meter. Dat er dan wat kleinere dozen naast komen te staan en er om die reden niet van verdozing gesproken mag worden is je reinste volksverlakkerij.

• Tot onze grote verbazing lezen we dat er geen enkele ambitie is vastgesteld om onze natuur te versterken of de kwaliteit te verbeteren. En dat het plan om die reden past in de “goede ruimtelijke ordening” Ook al zo’n kromme redenering. Vanuit het Rijk is een natuurvisie opgesteld, een van de kerninstrumenten van de wet natuurbescherming omdat onze natuur onder druk staat en dier-en plantsoorten aan het uitsterven zijn. Bovendien praten we niet over braakliggend terrein maar over natura 2000 gebied. Vallen wij hier dan gewoon buiten de wet? Onder welke steen leven wij hier eigenlijk? De kritische depositie waarde voor stikstof is toch al een knelpunt dus een beetje meer maakt niet uit.

• Dan het rustgebied van de winterganzen en ik citeer: Voor het gebied van winterganzen geldt dat vanwege de bestaande activiteiten ter plaatse nu al geen ganzen rusten. Einde citaat. Het moet niet gekker worden. Die waren de huidige overlast dus ook al zat.

• Tot slot de beredenering bij de toename van geluid, waarbij de nadruk steeds gelegd wordt op de vermeende toename van 1 decibel. Hierbij wordt compleet voorbij gegaan aan de huidige situatie waarbij we toch duidelijk kunnen lezen dat de voorkeurswaarde van 50 decibel nu al ruimschoots wordt overschreden. Ook hier lijkt de redenering te zijn: Het is al slecht, dus wat maakt het nog uit. In mijn vorige betoog sprak ik over sites die gemeten, let wel: gemeten cijfers publiceren over de overlast van geluid. Daar werd wat lacherig over gedaan, maar dit zijn cijfers van het RIVM die metingen laten zien die ver boven voorkeurswaarden uitkomen tot wel 71 decibel. In het akoustisch onderzoek zoals het er nu ligt gaat het vooral om berekeningen. Vandaar dus ook graag een 0-meting voor de huidige situatie.  

Het college heeft op 28 december jl reeds besloten dat deze toegenomen geluidsbelasting aanvaardbaar is.  Het bevoegd gezag moet dit beoordelen. Wij als raad hebben daar blijkbaar niets over te zeggen. “Omdat dit past in de gemaakte keuze van de afgelopen jaren waarbij de doorontwikkeling van de bedrijven is ingezet, zo lezen we in de beantwoording van het college.

Kortom: Het is vechten tegen de bierkaai, want de boel is allang beklonken.