Doesburg

Gemeente Doesburg stelt dat leerlingenvervoer maatwerk is en is trots dat zij voor een overbruggingsjaar kiezen om de ouders en leerlingen voor te bereiden. Wat ik me nu afvraag is waar dat maatwerk nu precies uit bestaat en hoe en door wie dat geregeld wordt.

Het is gewoon niet duidelijk wie zo dadelijk de kinderen moet gaan leren naar school te fietsen of met het openbaar te reizen. Men spreekt van vrijwilligers of studenten. Het lijkt mij dat ouders hun kind niet zomaar meegeven aan een voor hen onbekende. Ouders moeten met vele vragen zitten en de gemeente zegt alleen dat ze maar rustig af moeten wachten en gaan sparen voor volgend jaar. Heel lang was onduidelijk wie de nieuwe vervoerder zou zijn aangezien het contract met de oude vervoerder beëindigd was. Definitief is er nog steeds niets maar op het laatste moment is er met de vorige vervoerder een tijdelijk contract afgesloten. Het aanbestedingstraject voor een nieuwe vervoerder wordt voortgezet.

Eigenlijk vind ik dit allemaal laat en lapwerk. Er is al heel lang bekend dat deze nieuwe regeling van kracht wordt. Het is mooi dat er een overbruggingsjaar is en dat leerlingen niet van de ene dag op de andere in de kou staan. Maar dit had beter voorbereid moeten zijn. Een verordening waarin bepaald is wanneer een leerling wel of niet in aanmerking komt voor leerlingenvervoer had duidelijkheid kunnen geven over het beloofde maatwerk. Welke organisatie dit in de hand gaat nemen om zo snel mogelijk, liefst gisteren, dit maatwerk uit te voeren. De vervoerder had al, voor het beëindigen van het oude contract, bekend moeten zijn.

Het gaat hier wel om kinderen, kinderen die al in een andere school situatie zitten dan hun buurgenootjes. Die hebben duidelijkheid nodig, structuur. Kinderen komen steeds meer in de kou te staan, de trend die we bij ouderen zien slaat bij de jeugd ook toe. Ik vind alles zo tweeslachtig, beleid zegt het ene voor te staan maar stuurt in uitvoering juist op het tegengestelde aan. Kijk naar de ouderen, er worden projecten gestart om eenzaamheid tegen te gaan. Voorts zie ik een bericht van, ja daar zijn ze weer, Attent, die telezorg wil gaan invoeren, ook in Doesburg. Mogen de eenzame ouderen tegen een beeldscherm vertellen wat ze dwars zit. Ik krijg het koud van zulke berichten.

Terug naar de jeugd, ook die dreigen het slachtoffer te worden van tweeslachtig beleid. Er wordt geroepen dat kinderen gezond moeten gaan leven waaronder sporten. Nu wil het college Doesburg het schoolzwemmen afschaffen en ook nog even een gymzaal sluiten. Waar moeten de kinderen dan hun beweging vandaan halen? Op straat soms, tussen de auto's, op schoolpleinen? O ja, dat vergeet ik bijna. Er gaan ook scholen weg. De Ark op de Kraakselaan is al weg. En of de dependance van basisschool de Horizon op de Ooij blijft bestaan? Daar hoor ik ook geruchten over, dat deze ook wel weg zou kunnen.

Er wordt zo geschermd met participatie, we moeten allemaal mee kunnen doen. Ik zou dat willen aanpassen naar laten we het samen doen. Met elkaar, voor elkaar. Niet hele groepen in de kou laten staan. Niet dat jochie bij de bushalte neerzetten, zoek het maar uit. Als zijn moeder tenminste het buskaartje kan betalen. De mevrouw die al blij is dat ze de bediening van de televisie snapt ook nog eens  vertellen dat ze toch ook nog moet leren om met een computer om te gaan.